En dat was nr 6

De mevrouw van 4 uur heeft ook een katertje meegenomen. Zes stuks in 3 dagen. Nu soep met brood en een lekkere Ardbeg 16 jaar en onderuit op de bank. Morgen weer vroeg op: Nadiri moet weer naar school.

En weer een weekend

Vrijdag thuis gebleven met hoofdpijn. In tijden niet meer gehad. Op bed gelegen met koning Pers zoals ik hem af en toe noem. Een prachtige kat die door ami's achter gelaten was. Smiddags voelde ik me al wat beter en heb wat aan gerommeld thuis. Er zou nog een mevrouw komen voor een katje en dat liep dus anders dan verwacht. Ze kwam voor een en ging weg met drie inclusief de pers. Op slag verliefd. Ze belde de volgende dag nog een keer op om te vertellen dat het ontzettend goed gaat met hem. Het gebeurd niet vaak maar deze kat was zo anders ... tja ik mis hem dus wel een beetje. Smiddags kwam nog een vrouw die een kleintje meenam; en vandaag zondag weer een (en we verwachten nog bezoek om 4 uur....) Dus al 5 katten geplaatst in 3 dagen! Dat merk je in het huis meteen. Een stuk rustiger kan ik je vertellen. Behalve de katten stond zaterdag in het teken van (nogmaals) hout en vandaag was het vroeg opstaan voor de F1 race. Zogelijk nog even snel het erf schoonmaken en misschien wat appels rapen; ik denk dat er in de boomgaard wel weer een kilo of 30 op de grond ligt. Goed jaar voor appels; maar geen enkele peer... De zon schijnt en het is fantastisch lekker weer. Nadiri kom; we gaan naar buiten!

Hout hout en nog eens hout

De weersverwachting was droog en een beetje zon. Dus samen met de buurman het hout voor de winter vrijdag opgeladen en naar huis gebracht, en dus stond het al vast: zaterdag hout zagen! Natuurlijk hielp Nadiri mee; de hele dag heeft ze fantastisch gewerkt. Af en toe natuurlijk even spelen maar wanneer ik haar hulp kon gebruiken hoefde ik maar te roepen en kwam ze aangerend. San heeft een paar leuke foto's gemaakt en die heb ik zoeven op de site van Nadiri gezet (klik hier voor de fotos).

Anti-climax

Sandra haalde gisteren de buizerd op en we zouden die vanmorgen vrij laten in zijn gebied bij Bitburg. Aldus geschiedde. De vogel zat in een gesloten verhuisdoos lekker rustig in de auto. We vonden een rustig plekje met "uitvlieg" (i.p.v. uitloop :)= ). De doos uit de auto, camera paraat, de ene klep van de doos open ... foto klik, de andere klep open foto klik, patsboem vroem als een straaljager weg. Gewoon geen kans om met de kleine camera een foto te maken. Twee foto's van een verhuisdoos en een foto met wat blauws .... Man wat ging dat snel. Eigenlijk heel goed want dit betekent ook dat de vogel er goed aan toe is. Het was voorbij in een seconde, dus eigenlijk een beetje een anti-climax maar wel met een goed gevoel.