Niet snel zet ik mijn naam onder iets op het internet maar hier werd ik toch wel een beetje nijdig om. Via collega Dave kreeg ik de link : Petitie Dierenbescherming Lux
Ik zou zeggen klik snel en lees het. (scroll naar beneden voor de Engelse versie)
Laat het je vrienden en kennisen weten....
donderdag 19 juni 2008
zondag 15 juni 2008
Serendipity or "So 'as anyone 'ad a swig of it, then?"
Serendipity is the effect by which one accidentally discovers something fortunate, especially while looking for something else entirely. ...
Zoals eerder beloofd hier dus een stukje over Ardbeg Serendipity. Het volgende stukje is niet van mijzelf (klik op de titel of onderaan de link voor het origineel) maar vond ik op het net na een aantal uurtjes rondneuzen opzoek na iets bijzonders. Ik heb zitten gniffelen en besloot mede hierdoor de fles te kopen. Ik kan het niet nalaten hier nogmaals te publiceren: het is gewoon te leuk!
See, once upon a time, the Ardbeg Distillery sent off a few casks of the 18-year-old that they unearthed from the warehouse to the bottler's. These casks had sat quietly maturing in a stone-and-wood building just north of Port Ellen for eighteen years, through two changes of ownership and a multi-year period where the distillery was closed entirely; slowly absorbing rougher phenols and complex organics into the charcoal while releasing smooth carbon compounds back into the whisky.
They were a small but worthy batch of a truly great malt and as such, they needed to be free. Plus, of course, they were worth a heap of money. So off to the bottling plant they went, to be decanted into Ardbeg labelled bottles and shipped around the world where enthusiasts would pay happily for those moments of peat and pain.
The barrels were tapped; their contents (no doubt verified the old fashioned way good men) placed into a holding tank from which the bottling machinery would draw. All correct.
Then the horror struck.
Somehow, a button was pressed, a component failed, who knows? But a quantity of much younger Glen Moray whiskey was dumped into that same tank.
This, in a stroke, removed that entire batch of single-malt Ardbeg from the world. It could no longer be sold as Ardbeg; indeed, it no longer was Ardbeg.
In amongst the hullaballoo, though, someone eventually and inevitably asked "So 'as anyone 'ad a swig of it, then?"
See, that's the thing. It's...really, really good. It's not Ardbeg anymore. Where once there was an unremitting flare of charcoal and peat, finishing on the tongue with a trail of smoke, now...now there is a peat blast with a peal of clear bright flame running through it; one which - most importantly - finishes not with the sullen crackle of burning, but with the clear gold of a Speyside. The full power of the Ardbeg is present in the initial mouthful, but as you swallow and the whisky subsides, the power of the peat gives way to the tonals of the grain. The best part, for people who like to drink their whisky rather than look at it, is that because it was no longer a single-malt and because it was a one-time 'accident', it was given a slightly light-hearted label and sold only through local distributors (local to the distillery).
The bad part? The bad part is that there were those few thousand bottles made, and no more.
And, by God, there never will be again. This is ironic because this whisky, while it may not be better than Ardbeg's standard, is certainly (for many people) much more 'drinkable' in terms of simple palatability for straight consumption, as opposed to sips of a powerful yet distinctive flavor.
Please. Please, friends. If you are fortunate enough to get your hands on a bottle of Serendipity, do yourself and the bottle a favor. Remember that it was never meant to be. Its time on earth was a gift of accident and whimsy. Its existance is meant for your palate. Don't stock the whisky.
Drink it.
Het originele sukje is te lezen op:
http://everything2.com/index.pl?node_id=1841704
Zoals eerder beloofd hier dus een stukje over Ardbeg Serendipity. Het volgende stukje is niet van mijzelf (klik op de titel of onderaan de link voor het origineel) maar vond ik op het net na een aantal uurtjes rondneuzen opzoek na iets bijzonders. Ik heb zitten gniffelen en besloot mede hierdoor de fles te kopen. Ik kan het niet nalaten hier nogmaals te publiceren: het is gewoon te leuk!
See, once upon a time, the Ardbeg Distillery sent off a few casks of the 18-year-old that they unearthed from the warehouse to the bottler's. These casks had sat quietly maturing in a stone-and-wood building just north of Port Ellen for eighteen years, through two changes of ownership and a multi-year period where the distillery was closed entirely; slowly absorbing rougher phenols and complex organics into the charcoal while releasing smooth carbon compounds back into the whisky.
They were a small but worthy batch of a truly great malt and as such, they needed to be free. Plus, of course, they were worth a heap of money. So off to the bottling plant they went, to be decanted into Ardbeg labelled bottles and shipped around the world where enthusiasts would pay happily for those moments of peat and pain.
The barrels were tapped; their contents (no doubt verified the old fashioned way good men) placed into a holding tank from which the bottling machinery would draw. All correct.
Then the horror struck.
Somehow, a button was pressed, a component failed, who knows? But a quantity of much younger Glen Moray whiskey was dumped into that same tank.
This, in a stroke, removed that entire batch of single-malt Ardbeg from the world. It could no longer be sold as Ardbeg; indeed, it no longer was Ardbeg.
In amongst the hullaballoo, though, someone eventually and inevitably asked "So 'as anyone 'ad a swig of it, then?"
See, that's the thing. It's...really, really good. It's not Ardbeg anymore. Where once there was an unremitting flare of charcoal and peat, finishing on the tongue with a trail of smoke, now...now there is a peat blast with a peal of clear bright flame running through it; one which - most importantly - finishes not with the sullen crackle of burning, but with the clear gold of a Speyside. The full power of the Ardbeg is present in the initial mouthful, but as you swallow and the whisky subsides, the power of the peat gives way to the tonals of the grain. The best part, for people who like to drink their whisky rather than look at it, is that because it was no longer a single-malt and because it was a one-time 'accident', it was given a slightly light-hearted label and sold only through local distributors (local to the distillery).
The bad part? The bad part is that there were those few thousand bottles made, and no more.
And, by God, there never will be again. This is ironic because this whisky, while it may not be better than Ardbeg's standard, is certainly (for many people) much more 'drinkable' in terms of simple palatability for straight consumption, as opposed to sips of a powerful yet distinctive flavor.
Please. Please, friends. If you are fortunate enough to get your hands on a bottle of Serendipity, do yourself and the bottle a favor. Remember that it was never meant to be. Its time on earth was a gift of accident and whimsy. Its existance is meant for your palate. Don't stock the whisky.
Drink it.
Het originele sukje is te lezen op:
http://everything2.com/index
Ik mis hem een beetje.....
Tijdens het verjaardagfeestje van Nadiri hoorden we al regelmatig gepiep uit het struikgewas en Sandra zou Sandra niet zijn of ze moet er natuurlijk induiken.... en kwam terug met een jonge ekster. Dit jonkie heeft mij de laatste weken bij elk bezoek aan de badkamer met luide stem laten weten dat het in goede gezondheid verkeerde. Nieuwsgierig dat ie was! Het bleek ook dat, ondanks dat we het probeerden te voorkomen, zo'n jonkie al snel tam wordt (en brutaal ...)
Na een paar weken begon hij met fladderen en vliegen. Het werd dus tijd de volgende stap te nemen. We wilden het beestje niet achter ons huis vrijlaten: met de stalkatten in de buurt leek ons dat niet zo'n goed idee. Na enig zoeken kwamen we terecht bij een familie die in samenwerking met het roofvogelpark in Saarburg werkt. Daar zou de ekster kunnen"verwilderen" als tussenstap en vervolgens vrij gelaten worden. Dit leek ons een uitstekende oplossing en afgelopen Zaterdag hebben we hem weggebracht. De badkamer is weer van ons; de rust is wedergekeerd maar toch ... ik mis hem wel een beetje.... geen gekwetter vanochtend. Geen kraaloogjes die je nieuwsgierig aanstaarden. Jonkie: ik hoop dat je binnenkort weer vrij in de natuur zult zijn en dat het goed met je zal gaan.
Na een paar weken begon hij met fladderen en vliegen. Het werd dus tijd de volgende stap te nemen. We wilden het beestje niet achter ons huis vrijlaten: met de stalkatten in de buurt leek ons dat niet zo'n goed idee. Na enig zoeken kwamen we terecht bij een familie die in samenwerking met het roofvogelpark in Saarburg werkt. Daar zou de ekster kunnen"verwilderen" als tussenstap en vervolgens vrij gelaten worden. Dit leek ons een uitstekende oplossing en afgelopen Zaterdag hebben we hem weggebracht. De badkamer is weer van ons; de rust is wedergekeerd maar toch ... ik mis hem wel een beetje.... geen gekwetter vanochtend. Geen kraaloogjes die je nieuwsgierig aanstaarden. Jonkie: ik hoop dat je binnenkort weer vrij in de natuur zult zijn en dat het goed met je zal gaan.
zondag 8 juni 2008
Halsorf Motorweeked (2)
Net terug van een gezellig kort weekend in Nederland. Een cd met foto's van het motorweekend in de topkoffer! Zal ze snel op picassa zetten. Hier is er alvast een.
Klik op de titel van dit stukje voor de link. Bedankt Wim! Ik kan niet wachten op de andere.
Klik op de titel van dit stukje voor de link. Bedankt Wim! Ik kan niet wachten op de andere.
woensdag 4 juni 2008
For Peat Sake
De post is langs geweest. Het postpaket is geopend en hij staat voor mij op de tafel ...
maandag 2 juni 2008
Halsdorf Motorweekend
Zoals in een eerder blog reeds vermeld hier een klein stukje over het Motorweekend. Na enkele weken van voorbereiding was het dan zo ver. Vrijdag verzamelen in Maastricht:
Na verzamelen reed Hans met een groep binnedoor en ik met de andere groep over de snelweg naar mijn woonplaats alwaar de kamers uitgekozen konden worden. Daarna werd er goed gebunkerd in een restaurant een paar dorpen verderop. De schnitzels waren niet aan te slepen... Terug na het eten was er een verassing georganiseerd: een schnapsprobe... Kortom aan het eind van de avond lag iedereen vroeg in het mandje!
Zaterdag werd er in drie groepen een grote toertocht gereden door Lux en de Eiffel waar na aankomst in de grilhut heerlijk gegeten werd. Zondag werd in kleine groepjes een puzzelroute gereden en na afloop heerlijk eis gegeten in Bitburg. De rest van de avond werd in Halsdorf geprobeerd de koelwagen met bier op te maken wat helaas niet lukte. Maandag ochtend vertrok iedereen weer terug naar Nederland. Al mijn foto's heb ik op het internet geplaats: klik op de titel hierboven voor een link naar picasaweb. Ik zou het leuk vinden als iedereen een copie van hun foto's bij Hans af willen geven. Over twee jaar nogmaals?!
Na verzamelen reed Hans met een groep binnedoor en ik met de andere groep over de snelweg naar mijn woonplaats alwaar de kamers uitgekozen konden worden. Daarna werd er goed gebunkerd in een restaurant een paar dorpen verderop. De schnitzels waren niet aan te slepen... Terug na het eten was er een verassing georganiseerd: een schnapsprobe... Kortom aan het eind van de avond lag iedereen vroeg in het mandje!
Zaterdag werd er in drie groepen een grote toertocht gereden door Lux en de Eiffel waar na aankomst in de grilhut heerlijk gegeten werd. Zondag werd in kleine groepjes een puzzelroute gereden en na afloop heerlijk eis gegeten in Bitburg. De rest van de avond werd in Halsdorf geprobeerd de koelwagen met bier op te maken wat helaas niet lukte. Maandag ochtend vertrok iedereen weer terug naar Nederland. Al mijn foto's heb ik op het internet geplaats: klik op de titel hierboven voor een link naar picasaweb. Ik zou het leuk vinden als iedereen een copie van hun foto's bij Hans af willen geven. Over twee jaar nogmaals?!
Wakkelzahn
En het is zover... De kleine meid wordt groot :)= . Een paar dagen geleden kwam ze lachend op me af rennen: kijk pappa, kijk ik heb een wakkelzahn.... Haar eeste tand zit los. Ik kreeg meteen een heel verhaal te horen dat wanneer de tand eruit zou komen die 's nachts onder het kussen moest liggen want dan zou de tandfee komen.... Dit weekend was het dus zover. De tand is eruit; de fee is langs geweest en heeft een muntje achter gelaten. (Een kleine teleurstelling want ze had liever speelgoed gehad....) De eerste tand. Wat gaat de tijd snel!
Abonneren op:
Posts (Atom)
