Ik mis hem een beetje.....

Tijdens het verjaardagfeestje van Nadiri hoorden we al regelmatig gepiep uit het struikgewas en Sandra zou Sandra niet zijn of ze moet er natuurlijk induiken.... en kwam terug met een jonge ekster. Dit jonkie heeft mij de laatste weken bij elk bezoek aan de badkamer met luide stem laten weten dat het in goede gezondheid verkeerde. Nieuwsgierig dat ie was! Het bleek ook dat, ondanks dat we het probeerden te voorkomen, zo'n jonkie al snel tam wordt (en brutaal ...)


Na een paar weken begon hij met fladderen en vliegen. Het werd dus tijd de volgende stap te nemen. We wilden het beestje niet achter ons huis vrijlaten: met de stalkatten in de buurt leek ons dat niet zo'n goed idee. Na enig zoeken kwamen we terecht bij een familie die in samenwerking met het roofvogelpark in Saarburg werkt. Daar zou de ekster kunnen"verwilderen" als tussenstap en vervolgens vrij gelaten worden. Dit leek ons een uitstekende oplossing en afgelopen Zaterdag hebben we hem weggebracht. De badkamer is weer van ons; de rust is wedergekeerd maar toch ... ik mis hem wel een beetje.... geen gekwetter vanochtend. Geen kraaloogjes die je nieuwsgierig aanstaarden. Jonkie: ik hoop dat je binnenkort weer vrij in de natuur zult zijn en dat het goed met je zal gaan.